springfield

Springfield

Zaterdag 22 februari 2020

Het regent weer maar het lijkt op te klaren. Wij willen via de route Arthur’s pass naar het oosten en ook Dong Yun en Hotske met Lieke willen terug naar het oosten, naar Akaroa. Na het ontbijt en het inpakken rijden we in dezelfde richting. De enige route tussen de Westcoast en Christchurch is de West Coast Road (highway 37). Dan kom je door Arthur’s Pass, een nauwe kloof in het gebergte. Een prachtige route. Het gehucht zelf heeft een station waar de Transalpine trein (van Greymouth naar Christchurch is 233 km en duurt 4,5 uur) 2 keer per dag stopt. Verder is er alleen een hotel en nog enkele overnachtingsaccomodaties. Het gehucht telt 60 bewoners maar ontvangt per jaar een kwart miljoen bezoekers (wintersport). Het is de hoogste pas (920 mtr) in NZ en heeft veel haarspeldbochten en je ziet dat er diverse aardverschuivingen en lawines geweest zijn in de steile bergen aan weerszijden.

Bij Arthur’s Pass hebben we even onze ogen uitgekeken bij het Otira Stagecoach Hotel: een onvoorstelbare verzameling van de eigenaar, van een verroeste Solex en rijtuigen tot oude WC-potten en foto’s, maar allemaal in stijl en je waant je even in 1900. Nu nog steeds een hotel en cafe. Onderweg hebben we nog samen geluncht en een wandeling gemaakt naar Cave Stream waar de Broken River door een leisteengrot gaat. De bergen veranderen van west naar oost van ondoordringbare bossen naar kale toppen. Tijd voor wat foto’s.

En toen hebben we afscheid genomen en zijn wij naar Springfield gereden en zij door naar Akaroa. In Springfield regent het weer onafgebroken.